Stage definitief afgesloten!!!!

Lieve allemaal,

Nu dan toch eindelijk mijn langverwachte blog...Tja nu ik vrij ben, lijk ik nog drukker dan toen ik moest werken en kom helemaal niet toe aan het bijhouden van mijn blog. Gewoon schandalig!

Afgelopen week heb ik mijn stage afgesloten. Ik heb die week fijn gewerkt en heb op de laatste dag nog een bevalling kunnen doen. Maandag had ik mijn eindbeoordeling. Deze was helemaal goed. Men had op vrijdag met alle collega's geevalueerd en ik kreeg terug te horen dat er geen enkel negatief punt over mij was gezegd. Men was blij dat ik in deze tien weken bij hen heb mogen werken en zeiden veel aan mij te hebben gehad. Ze vonden het heel jammer dat ik wegging en hadden mij liever nog een tijd op de werkvloer gehad. Iedere collega vond dat ik nu al een goede verloskundige was en dat ik in de toekomst zeker een goede verloskundige zou gaan worden die duidelijk weet waar zij mee bezig is! Dit vond ik heel erg fijn om te horen. Ook kwam de gynaecoloog nog naar mij toe. Van hem heb ik serieus het aanbod gekregen om na mijn studie terug te komen naar Suriname om in het ziekenhuis als verloskundige te gaan werken. Hij gaf aan mij graag in zijn team te willen hebben. Ik heb aangegeven dat ik dit aanbod heel erg kon waarderen, maar dat ik er op dit moment niet op inging omdat ik nu graag naar huis toe wil. Dit snapte hij en hij vertelde dat ik nu hier geen uitspraken over hoefde te doen, maar dat zijn aanbod ook na een jaar nog steeds geldig blijft, dus wie weet wat de toekomst mij nog gaat brengen.....

Ik heb in ieder geval alles kunnen laten aftekenen en heb mijn eindbeoordeling op alle competenties op het hoogste niveau behaald. Echt super!
Het afscheid was lastiger. Ik heb toch een band met de collega's opgebouwd en vond het een raar idee dat ik hen nooit meer ging zien. Toch heb ik het goed afgesloten. Men was blij met de cake en het gebak wat ik had meegenomen en met de kaart. Ook de kleine kaartjes. (mamma weet welke ik bedoel) werden zeer goed ontvangen en gewaardeerd. Uiteindelijk kreeg ik van de hoofdzuster nog een dikke 'brassa' (knuffel) en vertelde ze dat zij mij ging missen. Met een dubbel gevoel verliet ik het ziekenhuis. De plek waar ik zoveel mooie momenten heb meegemaakt, tegen zoveel vervelende momenten ben aangelopen, maar toch zoveel ervaring heb opgedaan.
Ik ben zo blij dat ik deze kans heb gekregen en mijn droom waar heb kunnen maken. Mijn doel waarvoor ik kwam is behaald en met groot succes!

Vrijdag avond besloten we met de groep uit eten te gaan. Samen met Djura, Hester, Martijn, Alexandra Raje, Carine, Cynthia, Wouter en ik zijn we naar Zus en Zo gegaan. vervolgens zijn we gaan bowlen, (mijn favoriete hobby maar niet heus) om daarna nog even uit te gaan naar Sza, Sza, Szu. Het was wel gezellig maar ik blijf er bij dat die hip-hop/ R&B tent toch niet mijn ding is.
Tegen 03:00 uur was ik weer thuis en ben ik heerlijk mijn bed ingekropen.

Zaterdag moest ik vroeg opstaan omdat ik met Cynthia en Alexandra naar de stad zou gaan. Rond tien uur zijn we vertrokken om vervolgens vijf uur door de stad heen te slenteren op zoek naar cadeautjes, kleding etc. Ik ben helemaal geslaagd voor het thuisfront... Heb zelf ook nog een boek gekocht van het geld wat ik van een gezin had gekregen op stage waarvan ik de bevalling en de verdere begeleiding had gedaan. Dit vond ik zelf wel mooi besteed.
In de avond ben ik met de meiden en met Maranda de stad ingeweest. We zijn naar het onafhankelijkheidsplein geweest waar een Hindoestaans feest was, maar we voelde ons daar niet zo welkom dus zijn al snel weer weggegaan om vervolgens bij Broki te gaan zitten. Tegen 01:00 uur vertrokken Cynthia en Alex naar huis en zijn Maranda en ik nog door gegaan naar de Zanzibar. Toen we er zo ongeveer uitgeschopt werden omdat ze wilde sluiten bestelden we een taxi bij onze vaste Jimmy. Helaas op de verkeerde plek en tijdstip, want toen Maranda wilde instappen werden we door een andere auto geramd. De achterdeur zat behoorlijk in de kreukels en Maranda zat klem tussen de deur. Jimmy bedacht zich geen moment en ging achter die andere auto aan. Dit eindigde in een straatrace door Paramaribo heen totdat we eindelijk tot stilstand kwamen. Niet echt een prettig idee als je achterin zit! Gelukkig hadden we verder allemaal niets op een paar blauwe plekken na en konden we alles verder goed afhandelen met die kerel. Na van de schrik te zijn bekomen, zijn we eerst nog maar even met Jimmy naar Maranda haar huis gegaan om het voorval door te bespreken. Tegen half zes lag ik eindelijk in mijn bed! Het was me het nachtje wel.... (en ik had nog zo thuis gezegd van nee mij gebeurt niets want ik ga veilig met de taxi....)

Zondag heb ik aan mijn verslagen en eindbeoordeling gewerkt en het een en ander voor mijzelf gedaan.

Maandag had ik dus eerst mijn eindbeoordeling. Toen ik daar vanaf kwam, ging ik met Ilse naar de touroperator om de Raleighvallen te bespreken en vast te leggen. Het staat nu definitief vast dat ik van 6 tot en met 9 november naar de Raleigh vallen ga, woehoehoe!!! Ik heb er echt zin in ondanks dat het een zeer dure trip is.
Toen ik terug kwam stond Marisca voor de deur. Met haar ben ik even naar de Stoelmanstraat geweest om te kijken hoe het er daar uitzag. Op die plek zou ik in eerste instantie terecht komen. Ondanks dat het wel mooi was, ben ik blij dat ik voor de Tourtonnelaan heb gekozen. Dit is toch ruimer en mooier.
Nadien was het haasten want rond zes uur zouden we door Tante Raghini en Robbie opgehaald worden voor Devali. Dat is het lichtjesfeest van de hindoestanen. Er wordt dan een lopende optocht gehouden door de stad heen met allemaal fakkels. Mensen lopen dan ook allemaal in speciale Hindoestaanse kleding. Van tante Raghini had ik een soort van sari geleend die ik aan heb getrokken. Erg apart, maar wel heel mooi. Ik leek zowaar net een Hindoestaan alleen ontbrak nog de iets donkerdere huidskleur. De optocht was mooi en we hebben nog een stukje meegelopen. De gedachte hierachter is dat het goede overwint van het kwade, dus daar wil ik wel voor lopen. De optocht eindigde bij de tempel waar allerlei activiteiten georganiseerd waren.
Nadien zijn we nog naar hun huis gegaan en hebben we kennis gemaakt met haar moeder en zus. Erg lieve mensen.
Tenslotte gingen we voordat we naar huis gingen nog even langs het onafhankelijkheidsplein waar ook nog het een en ander te doen was voor de Hindoestanen. Een man (van de krant) vroeg of hij een foto van Alex en mij mocht maken omdat wij als Nederlanders in hun kleding liepen. Ik ben dus benieuwd of die foto nog in de krant gaat komen. Tante Raghini zou in ieder geval morgen een krant gaan halen om te kijken. Zou wel leuk zijn!
Rond twaalf uur waren we weer thuis en niet lang daarna heb ik mijn bed maar eens opgezocht.
Vandaag gaan we wederom naar tante Raghini en haar familie om daar de rest van het Devali te vieren. We zijn al gewaarschuwd voor het feit dat wij thuis nu niets mochten eten omdat wij daar van alles krijgen. We zouden helemaal vetgemest worden, dus dat wordt nog wat. Natuurlijk zal ik jullie weer op de hoogte houden van die gebeurtenissen.

Nou lieverds, ik wens jullie ook nog een fijne dag en tot de volgende keer maar weer!

Kus en liefs van mij