De Ralleigh Vallen

Dag lieve schatten!

Na een aantal dagen in de jungle te hebben verkeerd ben ik weer terug op Paramariboiaanse bodem haha.
Het was in 1 woord GEWELDIG!!!!

Ik kan bijna niet uitleggen hoe super gaaf de trip van vier dagen was. Ik wist van tevoren niet dat ik de natuur zo ontzettend kon waarderen. Het was gewoon DE afsluiter voor mijn verblijf in Suriname.

Samen met Ilse vertrok ik donderdagmiddag met het vliegtuig naar het binnenland met als bestemming de Ralleigh vallen.
De reis duurde niet al te lang. Zo'n drie kwartier. Wel moesten we zoals gewoonlijk bijna twee uur wachten op het vliegveld voordat we eindelijk eens vertrokken, maar ja ik had natuurlijk niet anders verwacht!
De vlucht verliep voorspoedig. Wel leek het er een aantal maal op dat de piloot met geheel andere zaken bezig was dan dat ie zou moeten zijn, maar ach we zijn veilig aangekomen.
Eenmaal daar werd ik binnen drie minuten geconfronteerd met de echte Tarantula en met de soortgelijke daarvan. Gelukkig werden ze meteen dood gemaakt en had ik voor dat moment niets meer te vrezen.
Na even wat te hebben gekletst met de gids, konden we de slaapaccomodatie gaan bekijken. Omdat wij met z'n tweetjes waren en er verder niemand was, mochten wij in een soort hotel verblijven in een twee-persoonskamer. De kamer had drie wanden. We hadden een open uitzicht op het meer en het begin van het oerwoud. We sliepen in zeer comfortabele bedden met godzijdank een zeer goede klamboe. (want vergeet niet dat er 1 wand mist en de kamer dus geheel open is voor spinnen, slangen en ander gespuis)
We hadden vanaf ons balkonnetje een geweldig uitzicht waar we alle dagen volop van hebben genoten.
Nadien zijn we even wat gaan drinken bij het kamp en zijn we met de gids over het Foengoe eiland gelopen om de boel wat te verkennen. Die dag hebben we nog doodshoofdsaapjes banaan gevoerd. Echt schattig hoe zij uit je handen eten. Nog veel ara's en toekans gezien.
Later op de avond op het kamp gehangen, gegeten, gekletst en redelijk op tijd naar bed gegaan omdat de volgende dag ons een druk programma te wachten stond.
Wonder boven wonder heb ik heerlijk geslapen en had ik zowaar geen last van ongedierte (of ik heb ze niet gezien)

De tweede dag moesten we om 07:00 uur aan het ontbijt zitten omdat we om 08:00 uur zouden vertrekken om de Voltzberg te gaan beklimmen.
Eerst moesten we per korjaal naar een ander gedeelte van het eiland varen. Daar zijn we uitgestapt om aan de wandeling van ruim drie uur te kunnen beginnen. Normaal gesproken duurt deze vier uur, maar omdat Ilse en ik alleen met de twee gidsen waren, konden we de pas er snel inzetten. Het was een redelijk zware tocht en in een oerwoud lopen is geen gemakkelijke opgave. Overal uitkijken waar je loopt, waar je opstapt, over heen stapt, wat er boven je hangt etc. Tot twee keer toe heb ik mijn hoofd gestoten, toen ik te druk op mijn voeten aan het letten was. Ook kwamen er nog wat evenwichts parcoursen aan te pas, maar die heb ik met vlag en wimpel behaald.
Na dit alles stond ik oog in oog met het drama van die dag: Het opklimmen van de oh zo steile Voltzberg.....
Even heb ik overwogen om af te haken, maar je bent een Schreurs of niet, dus ik heb mij er in vast gebeten en heb na heel veel pijn, moeite, zweetdruppels,(dan valt toch wel te merken dat Suriname boven de zeespiegel ligt)de top bereikt! Hoe geweldig dat gevoel is, valt gewoon niet te beschrijven. Echt een kippenvel moment wanneer je uitkijkt over de jungle tot waar je maar zien kunt. Echt ongelofelijk en een heel machtig gevoel! Op de top kreeg ik van de gids nog een bergorchidee ter ere van het feit dat ik de top bereikt had.
Na effe te hebben gerelaxt moesten we weer afdalen. Ook geen grapje gezien het feit dat de berg fucking steil was. Onzettend veel last van mijn knieen gehad en ondertussen mijn hakken helemaal aan gort gescheurd, maar ach dat mocht de pret niet drukken en gingen we na de afdaling weer vrolijk beginnen aan de terugwandeling van wederom ruim drie uur!
Op het moment dat we er helemaal doorheen zaten hoorde we godzijdank de Anjoemaraval. Dit betekende het einde van de barre tocht, dus opeens konden we weer rennen en glimlachen. De Anjoemaraval was overigens erg mooi en verkoelend.
Nadien weer terug gegaan de boot in op weg naar het kamp.
Tijdens de gehele dag hebben we van onze gezellige gidsen erg veel uitleg gekregen over het oerwoud.
We hebben super veel gezien zoals:
De Knoflookliaan, (stinken dat ie deed) de Trapliaan, de Elastiekliaan, de Schildpadliaan. Deze laatste is zeer geliefd bij de bolletjesslikkers aangezien deze liaan de maag uitzet. Verder hebben we de Betadineboom gezien, de Indianenpijp, de Woudreus, de Heiligenboom etc.etc.
Wat betreft de dieren hebben we zeker niet te klagen gehad en veel kunnen zien zoals de slingeraap (kwatta aap), de kapucijneraap, het doodshoofdaapje, de brulaap, het zwijntje, de boskip, de specht, de bosduif, de toekans, de trompetvogels, slangen, spinnen, torren, sicades, een schorpioen, de colibri, de bospolitie (ja echt waar is een vogel)en ga zo maar door. Dit was ook gewoon super gaaf.

Eenmaal terug op het kamp hebben we wat gegeten en geluierd. In de avond stond er natuurlijk weer een maaltijd klaar. Nadien ben ik aan het oh zo fijne karweitje van het verwijderen van teken begonnen. Niet echt een pretje. Toen alles er eenmaal uit leek te zijn, zijn wij ons mandje ingedoken. Eenmaal in bed hoorde we een vreemd geluid vanuit de boom vlak voor ons bij het balkon. Het leek net alsof de gehele boom werd afgebroken en er iets op ons balkon kwam. Schijterds die wij waren durfden wij natuurlijk niet onder onze klamboe vandaan dus hebben we maar gehoopt dat het niet al te dichtbij kwam. Uiteindelijk toch in slaap gevalllen en niets meer gemerkt van gekke beesten.

De derde dag vertrokken we tegen 10:00 uur per korjaal naar weer een ander gedeelte van het eiland om daar een boswandeling te maken en de Moedervallen te bekijken.
Oh, oh, oh wat een pijn aan mijn inmiddels openliggende hakken en enkels, maar ach what the fuck we doen gewoon alsof er niets aan de hand is!
De moedervallen was prachtig om te zien. Heel indrukwekkend en zeer relaxed tegelijk. Wat ontzettend mooi zeg!!
Na daar een tijdje te hebben gezeten, zijn we weer terug de boot ingegaan om verderop op een strandje neer te ploffen, watermeloen te eten en te zwemmen. Let wel... zwemmen tussen de piranha's. Ook daar draaien we tegenwoordig onze handen al niet meer voor om, hebben we ondertussen al vaker gedaan!
Verder die dag hebben we het rustig aan gedaan en stonden er geen activiteiten meer op het programma behalve het uithalen van de teken onder het genot van een Parbo biertje wat erg goed smaakte.
Tegen 21:00 uur zijn we richting onze hut gegaan om nog even op het balkon van het uitzicht en het levende oerwoud te genieten. (mijn god wat kunnen die brulkikkers, brulapen en ander gespuis in de avond een lawaai maken zeg!) Daarna zijn we gaan slapen wat wederom een succes was.

De vierde dag was het alweer de dag van afscheid nemen en stond ons een bootreis van zes uur en een busrit van twee uur te wachten en haalde we onderweg nog een dorpshoofd met begeleiding op die met ons mee zou varen en rijden. In de laatste tien minuten van de bootreis wilde Ilse nog even een foto maken van een overvliegende vogel. Net op dat moment zag ik vanuit mijn ooghoek een vis komen aanvliegen uit het water, recht tegen de borst van Ilse aan. Het was echt een megagroot beest. Naast mij was het natuurlijk een en al gemaai van Ilse haar kant om die vis van haar af te krijgen en het enige wat ik kon doen was mijn benen omhoog gooien, mee maaien en mee gillen, God, God wat hebben we gelachen zeg. Ilse stonk nadien wel een beetje naar vis....
De busrit was helaas voor mij weer iets minder. Het kotszakje lag gereed, maar heb hem gelukkig net niet hoeven te gebruiken. Ik blijf er bij dat busreisjes in het binnenland niet mijn favoriet zijn.
Omstreeks half zes kwamen we moe maar voldaan weer terug op veilige bodem van Paramaribo.
Die avond had ik nog een verjaardagsfeest bij mij thuis van Alexandra dus veel rust was mij niet gegund. Desondanks was het wel heel leuk die avond.

Al met al heb ik de meest geweldige trip van Suriname alweer achter de rug en kan ik zeggen dat ik mijn Suriname avontuur hiermee tot een goed einde heb gebracht. Helaas kan ik op dit moment geen foto's en filmpje op de blog zetten omdat de schijfruimte op de PC vol is. Ik heb al het mogelijke er al aan gedaan, maar Suriname lijkt niet zo mee te werken, dus thuis ga ik hier verder mee en zal ze dan zo snel mogelijk op de blog zetten. Het is echt een aanrader om dan nog even terug te kijken want de foto's zeggen denk ik heel veel over hoe mijn trip was!

Ondertussen is het alweer mijn laatste volle dag hier. Morgen vertrek ik richting jullie om woensdag ochtend hopelijk veilig en gezond voet op nederlandse bodem te zetten. Om eerlijk te zijn heb ik geen reet zin. Wel wil ik graag mijn gezinnetje weer zien, maar voor de rest had ik hier nog wel even willen blijven. Suriname bevalt mij wel. Maar ja aan alle leuke dingen komen een eind dus ook aan mijn avontuur van ruim drie maaanden. Maar goed, eerst vanavond nog mijn afscheidsfeestje vieren. Morgen de laatste dingetjes doen en nog even genieten.
Als ik weer thuis ben, zal ik mijn allerlaatste blog schrijven.... Ook dat is een vreemd idee. Het is en was mijn dagboek waarin jullie van alles konden meebeleven, maar bij het einde van mijn reis stopt dat natuurlijk ook. Dus mensen kijk nog even uit naar de laatste blog en foto's en daarna kan deze pagina uit jullie favorietenlijst worden gehaald haha!

Nou lieverds, tot de volgende en tevens allerlaatste keer op de blog!