Ik heb mijn logboek compleet!!!!!

Hey hallo allemaal!

Jaja jullie lezen het goed, ik heb mijn logboek helemaal compleet. Dat betekent dus dat ik alle aantallen heb behaald van de prenatale onderzoeken, het verzorgen van de kraamvrouwen, de kinderen, de vrouwen met complicaties, de gynaecologische zorgvrager, de neonatologische zorgvrager, de stuitbevallingen en natuurlijk de zelfstandige bevallingen!!!!!
Hier ben ik echt super blij mee en maakt dat alles wat ik nu nog doe gewoon als extra is. Kan er helemaal van genieten en dat is nu ook precies wat ik aan het doen ben.

Afgelopen drie dagen heb ik nachtdiensten gehad. Het was ontzettend druk waardoor ik veel heb kunnen doen. Ik doe al veel zelfstandig en maak ondertussen ook al zelf de beslissing of vrouwen worden opgenomen of niet. Doordat ik veel zelfstandig doe heb ik ook veel verantwoordelijkheid wat mij tot nu toe goed afgaat.
In de eerste nacht waren er vijf partussen waarvan ik er drie zelf kon doen. 1 daarvan was wederom een stuitbevalling. Omdat ik hier zelf bij het toucher achter was gekomen mocht ik de bevalling ook zelf doen. De vorige keer had ik een onvolkomen stuit dus een kindje waarvan de billen eerst kwamen maar waarbij de beentjes langs het lichaam opgeslagen lagen. Nu had ik een volkomen stuit waarbij de voetjes en beentjes eerst komen en daarna pas de billen. Voor mij dus weer een nieuwe variant van een stuitbevalling. Ik beheerste mijn theorie goed waardoor ik de bevalling helemaal zelf zonder directe hulp heb kunnen doen! Ik kreeg als opmerking dat men niet had kunnen zien dat dit pas mijn tweede stuit was. Leuk toch....
Ik was in ieder geval wel helemaal trots op mijzelf haha. (en stiekem nog steeds wel een beetje hoor)

Die nacht daarna had ik twee partussen. Waarvan ik 1 doodgeboorte moest doen op 33 weken zwangerschap. Opzich was dit geen probleem omdat ik dit al vaker had gedaan alleen was het enige verschil dat de eerdere kindjes die ik ontwikkelt had, nog maar maximaal een dag dood waren. Dit kindje was al minimaal 6 dagen intra-uterien overleden met een derde graads maceratie (wat betekent dat het kindje al helemaal week is en er vrijwel niets van de schedel over is)
Toen de schedel kwam was deze helemaal opgezet en week. Het leek net een opgezette ballon die je kon indrukken. Opzich al niet echt een lekker gevoel aan mijn handen. Omdat dit zo week was kon ik hier geen tractie op uitoefenen en moest mw. zelf behoorlijk meepersen. Het gezichtje wilde niet goed geboren worden dus ik moest toch tractie op het hoofdje uitvoeren. Toen ik dit deed brak onder mijn handen aan alle kanten de schedel, wat ook duidelijk hoorbaar was. Echt een verschrikkelijk geluid en nog erger, een verschrikkelijk gevoel. Tot aan het voorhoofd was het hoofdje nog normaal, maar daarboven hing de schedel gewoon naast het gezichtje. (deze was namelijk helemaal opgezet dus vandaar heel groot)
Mijn eerste reactie was dat ik acuut losliet. Ik kreeg echt walgneigingen en dacht te moeten gaan spugen. Gelukkig had mijn begeleidster dit wel door en gaf die meteen aan dat ik hier niets aan kon doen en dat dit bij haar net zo zou zijn gebeurd en dat ook niet anders kon gezien de toestand van het kindje. Hierdoor kon ik mij zelf weer een beetje herpakken en de rest van de bevalling uitvoeren. Wat overigens verder geen probleem was. Ik kan niet anders zeggen dat ik het echt een vervelend moment vond en ik de gehele nacht spuugneigingen heb gehad. Daarnaast rook dit kindje ook al wat, evenals de placenta en omdat ik daar natuurlijk fijn met mijn neus boven had gehangen, was dit niet echt prettig. Misschien dat ik daarom ook wel braakneigingen kreeg.....
Nog steeds voel ik dat moment van die schedel en ruik ik die geur. Ronduit vies, maar ja dit zijn de situaties waar ik wel op voorbereid was en waarvan ik wist dat ik deze zou gaan tegenkomen en uitvoeren.
Gelukkig kwam die andere partus daarna pas waardoor ik de nacht wel weer goed afsloot.

Afgelopen nacht had ik wederom drie partussen waarvan weer 1 doodgeboorte. Deze was in tegenstelling tot de vorige volledig anders. Dit lag aan het feit dat dit kindje nog maar ongeveer 17-18 weken oud was en dus nog helemaal niet levensvatbaar. Er viel weinig aan te ontwikkelen. Toen ik mw. de instructie gaf om mee te persen kwam het kindje ook al meteen en kon ik het opvangen. Het was een mooi kindje. het paste precies op mijn hand. De handjes en voetjes hadden de grootte van ongveeer een nagel lang. De armpjes waren ongeveer net zo lang als een pink en de beentjes zoiets als van een middelvinger. Het hoofdje had denk ik een grootte van een grote knikker, zo'n bonk.
Dit om jullie een idee te geven hoe groot dit kindje was. Het was een mooi kindje om te zien alleen nog lang niet klaar in zijn ontwikkeling. Wel zat alles er op en eraan hoe klein het dan ook was. Ook waren de organen duidelijk voelbaar wat, hoe raar het misschien ook klinkt heel mooi was om te voelen en te zien.
Toen ik het kindje aan zijn moeder liet zien, was haar eerste reactie dat zij een zoontje had gekregen. Dit vond ik zo ontzettend mooie reactie! Zelfs mij was het geslacht nog niet opgevallen en deze mw. zag het meteen. Dit zegt heel veel over deze mw. Het zegt iets over het feit dat zij naar dit kindje kijkt als haar eigen kindje, als haar eigen zoon en niet als een dood kindje. Pas nadat zij het aan had geraakt en er goed naar had gekeken, kwam het verdriet naar voren. Daarvoor reageerde zij als een echte moeder die een zoontje had gebaard. Ik vind het lastig te omschrijven, maar het was zo'n intens liefdevol moment tussen haar en haar zoontje. Ontzettend prachtig om te zien en ja dat deed toch heel veel met mij en voelde ik zeer intense emotie voor deze twee mensen. Maar ja wie zou dat niet hebben als ze daar bij staan....

Verder die nacht bleef het heel druk en was mijn dienst zo weer voorbij.
Dit vond ik helemaal geen ramp want ik had aan het einde van mijn dienst een heel leuk vooruitzicht. Ik zou dan namelijk een pakketje op gaan halen die pappa, mamma en Dianne naar mij toe op hadden gestuurd.
Na mijn dienst dus meteen naar het postkantoor gegaan en het pakketje opgehaald. Thuis gekomen heerlijk in mijn bed gaan liggen met de doos op mijn schoot en daar fijn alles uitgepakt. Er zaten allemaal apart verpakte cadeautjes in waardoor elk voorwerp een verrassing was. Het leek net alsof ik jarig was!!!
Heel veel leuke en lekkere dingen gehad en natuurlijk typisch Nederlands spullen zoals een klompjes sleutelhanger, een koe, een Hollandse mok etc. Echt onwijs leuk en ik heb al die tijd zitten gniffelen om alle leuke en lekkere spullen.
Nou lieve pap, mam en Dianne echt super lief van jullie en ik vond het heel erg leuk om te krijgen, dank jullie wel!!!! Jullie zijn schatten.

Nou ondertussen is het alweer een heel verhaal geworden. Ik ga maar weer eens stoppen want moet mijn uniform nog strijken voor morgenvroeg en mijn spullen nog klaarmaken.

Ik spreek jullie snel weer!!!

liefs en een dikke kussss van mij